Çalışan anne ve babalar olarak bizlerin çocuklarımızla geçireceğimiz zamanlarımız maalesef kısıtlı. Buna rağmen eve geldiğimizde onlarla kaliteli vakit geçirerek bu açığı kapatabiliriz. Özellikle okul öncesi çocuğumuz varsa eve geldiğimizde ilk olarak onunla ilgilenmeli, oyun oynamalı, iletişim kurmalı sonra ev işlerini yapmalıyız. Çünkü bu yaştaki çocuğun anne baba ilgisine ihtiyacı daha fazladır. En az yarım saat bire bir ilgi göstererek çocuğumuzun duygusal açıdan doymasını sağlayabiliriz. Böylece çocuğumuz bizi sürekli kendisiyle ilgilenmemiz için rahatsız etmez, sorular sormaz ve böylece evdeki yapılacak işlerimiz de bölünmemiş olur. Bu sayede, anne-baba-çocuk ilişkimiz daha sağlıklı gelişmiş olur.
Çocuğumuz ilkokul ve üzeri dönemlerdeyse ebeveynler olarak günlük ev işlerimizi yaparken bir yandan da çocuklarımızla konuşarak ve onları dinleyerek iletişime geçebiliriz. Yaşına uygun görevler vererek çocuğumuzun bize yardım etmesini isteyebiliriz. Böylece çocuğumuz hem anne, babasının yanında olup duygusal ihtiyaçlarını gidermiş olur hem de kendine güven duygusu ve sorumluk alma becerisi gelişmiş olur. Akşam yemeklerini tüm aile televizyonu açmadan ve telefonu kullanmadan geçirebiliriz. Yemekten sonra herkes günün nasıl geçtiğini anlatabilir, o gün yaşadığımız ilginç bir olayı ya da duyguyu paylaşabiliriz. Çocuğumuzla iletişime geçebilir, onu dinlendiğimizi, anladığımızı gösterebilir ve çocuğumuzun yaşadığı olayları, duygu ve düşüncelerini bu sayede anlamış oluruz. Boş zamanlarında çocuğumuzla birlikte kitap okuyup, oyun oynayarak, birlikte alışverişe çıkarak keyifli vakit geçirebiliriz. Aile üyelerinin de uygun olduğu belirli günlerde sinema günü, konuşma saati, sevgi saati, oyun saati gibi etkinlikleri haftalık olarak yapabiliriz.
Dikkat edilmesi gereken bir nokta da çocuğumuza onun için gerekli vakti ayırmayıp bunu maddi imkanlarla kapatmaya çalışmaktır. Örneğin; her gün eve dönüşte ona çikolata almak veya istediği oyuncağı getirmek doğru bir davranış değildir. Bu şekilde davranan ebeveynler, hiç istemedikleri halde, çocuklarını gelecekte maddi çıkarlara yönelmiş, doyumsuz ve benmerkezci bireyler haline getirmiş olurlar. Oysaki doğru davranış çocuğumuza sevgi, şevkat ve ilgi göstererek birlikte iyi bir iletişimi sürdürmektir.
Yoğun iş yaşantımız maalesef bazen evde de işlerimize zaman ayırmayı gerektirmektedir. Ancak ergenlik öncesi yıllarda çocuklarımızın bizim yakın ilgimize ve sürekli temasa ihtiyaçları olduğunu unutmamalıyız. Aklımız ve tüm benliğimizle evde aile bireylerimize ve kendimize odaklanmalıyız. Hepimizin hak ettiği ilgi, sevgi ve rahatlama ortamını evimizde almayı bilmeliyiz. Unutmayalım ki; evinde rahatlayabilen huzurlu ebeveynler çocukları ve eşleriyle en sağlıklı ilişkiyi kurabilirler.
Çalışan ebeveynlere sahip olmak çocuklara gelecekte avantajlar sağlayacaktır. Kendi işini kendi halledebilen, buna dayalı olarak özgüveni gelişmiş, dış çevreye daha kolay uyum sağlayabilen, kendine ait görevler edinerek sorumluluk alabilen, bağımsız, kendi hedefleri olan bireyler olacaklardır.
Her daim sevgi ve ilgi alıp verebilen ebeveynler olmamız dileğiyle…
Çocuk & Ergen Psikiyatristi
